مطالعه توسعه سواحل جنوبی کشور واقع در استان های خوزستان و بوشهر از طریق شورورزی
“شورورزی” عبارت است از استفاده پایدار از منابع آب و خاک شور. منابع آب شور موجود در نواحی ساحلی جنوبی کشور، به مثابه یک منبع بالقوه برای 
توسعه این نواحی و ایجاد اشتغال و تولید و نیز افزایش شاخص‌های امنیتی مورد توجه می‌باشد. در این مطالعات این منابع شناسایی شده و امکانات استفاده از آنها برای پرورش آبزیان، تولید گیاهان شورپسند، تولید انرژی و استحصال نمک مورد بررسی قرار می‌گیرد.
پرورش آبزیان شامل ماهی، میگو، آرتمیا، و جلبک‌های میکرو و ماکرو است که همچون چرخه‌ای می‌تواند نیازهای خوراکی گونه ماقبل خود را تامین کند. در این مطالعات امکانات برپایی صنایع جانبی نیز مورد نظر است. نواحی
مستعد توسعه شورورزی با لحاظ حساسیت‌های زیست محیطی بررسی و تعیین شده و جنبه‌های مختلف توسعه مانند امکانات زیربنایی منطقه و منابع آب و خاک شور (حتی آب دریا) و فون و فلور منطقه، ملاحظات سیاسی و امنیتی و جمعیت و نیازها و کمبودهای توسعه همه در یک سری مطالعه چند موضوعه بررسی گردیده و
تلاش می‌شود به یک چرخه مکمل تولید محصولات منتهی شود که سیستم پایدار و دوستدار محیط زیستی را تشکیل دهد.
